Дээд сайн сайхан, сэтгэл ханамж, оюунлаг сайн үйл, ёс суртахуунлаг сайн үйл 

Aristotle (384–322 B.C.E.) numbers among the greatest philosophers of all time. Concepts
of happiness and virtue are the main subjects of the ethical teaching of Aristotle. Happiness is
the ultimate end and purpose of human existence. Happiness is not pleasure, nor is it virtue.
It is the exercise of virtue. Happiness is the perfection of human nature. Since man is a rational
animal, human happiness depends on the exercise of his reason.
According to Aristotle, the good life is the happy life, as he believes happiness is an end
in itself. Aristotle develops a theory of the good life, also known as happiness, for humans.
Happiness is perhaps best translated as flourishing or living well and doing well. The meaning
of well being and how to have good life discussed in a broad way and it is the contemporary
significance of this view. 

Энэхүү өгүүлэлдээ тухайн цаг үеийнхээ мэдлэгийн нэвтэрхий толь болж
байсан Аристотель ёс зүйн сэтгэлгээний талбарт ч нэрт сэтгэгч байсан бөгөөд тэрээр аз
жаргал болон сайн үйл гэж юу болох тухай, хүний амьдралын зорилго бол аз жаргалтай
амьдрах явдал бөгөөд аз жаргалтай амьдрахын тулд сайн сайхан зүйлд тэмүүлж, сайн үйл
хийх ёстой гэсэн үзэл санааг ёс зүйн асуудлаар бичсэн бүтээлүүддээ хэрхэн тайлбарласан,
түүний энэ үзэл баримтлалын орчин үеийн ач холбогдлыг тодорхойлохыг зорилго болгов.